خام سوز

خام سوز. (ن مف مرکب ) چیزی که از بالا سوخته باشد و اندرون آن خام باشد. (آنندراج ). آنچیز که بر اثر تندی آتش ظاهرش سوزد ولی درون و باطنش خام ماند :
از تنور گرم مالیخولیای مهتری
حاسدان جاه او را خامسوز آید فطیر.

سوزنی .

خوانچه جهان نهاده بر مجمر خام سوز دل
تا چو پری خیال تو رقص کند ببوی آن .

سیف اسفرنگی .

ساقی نیم مست من باده لبالب آزما
نقل معاشران کنم این دل خامسوز را.

امیرخسرو دهلوی .

جگر کباب شود لیک خام سوز شود
در او گهی که کند زودتر اثر آتش .

ولی دشت بیاضی .

تیز است آتش ای دل دیوانه دورتر
هشدار خام سوز نسازی کباب را.

ظهوری .

دل را ز درد و داغ بتدریج پخته کن
هشدار خام سوز نسازی کباب را.

صائب .

لاله می نازد به داغ خام سوز خویشتن .

رضی دانش .

چنان ز شوق تو جوشد در استخوانم مغز
که خام سوز بود هر کباب در نظرم .

مسیح کاشی .

در مثل گویند خاتونان خوز
خام نیکوتر بسی تا خام سوز.

مرحوم دهخدا.

|| (اِ) کُماج یا خاگینه ای که بر روی زغال افروخته پخته و کباب شده باشد. || هر گوشتی که بواسطه ٔ برشتگی بسیار سیاه شده باشد. (ناظم الاطباء) (اشتنگاس ). || پوست خام . (ناظم الاطباء) (اشتنگاس ) (فرهنگ شعوری ج 1 ص 365). || پوستی که بروی زین کشیده شده . (ناظم الاطباء) (اشتنگاس ).