خانه خانه . [ ن َ
/ ن ِ
/ ن َ
/ ن ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) تخلخل . متخلخل . سوراخ سوراخ . (ناظم الاطباء). || بسیاربسیار. (آنندراج )
: ز گیسو نافه نافه مشک می بیخت
ز خنده خانه خانه قند میریخت .
نظامی .
با مظهری امروز بویرانه ٔ خویش
بودیم بفکر دل دیوانه ٔ خویش
ابر کرمی موج زد و پر کردیم
از مدح تو خانه خانه کاشانه ٔ خویش
حیاتی گیلانی (از آنندراج ).
|| حجره حجره . (ناظم الاطباء). با خانه های متعدد. چون : «صفحه ٔ شطرنج و نرد خانه خانه است »، یعنی به اجزائی غالباً مربع و متساوی قسمت شده است ، شطرنجی شکل . || خانه بخانه
: شهرشهر و خانه خانه قصد کرد
نی رگش جنبید و نی رخ گشت زرد.
مولوی .