خبازی نیشابوری . [ خ َب ْ با ی ِ ن ِ ]
۞ (اِخ ) نام یکی از شعرای متقدم و از شاعران دوران سامانی است . در مجمع الفصحاء جلد اول شرح حال او چنین آمده است : «از استادان قدیم و سخنگویان زمان آل سامان ، در نظم سخن پارسی متفرد و معاصر استاد عماره ٔ مروزی و ابوالمؤید بلخی و رودکی و کسائی و دقیقی و اعجمی و طخاری و جویباری و ابوالعباس بن عباس رنجی و ابوالمثل بخاری و بنت کعب قزداری و شهید بلخی و دیگران بوده
۞ از اشعارش چیزی در میان نمانده و وفاتش در سنه ٔ
342 هَ . ق . این دو بیت از اوست :
می بینی آن دو زلف که بادش همی برد
گویی که عاشقی است که هیچش قرار نیست
یا نه که دست حاجب سالار لشکر است
کز دور مینمایدکامروز بار نیست .
(از مجمع الفصحاء چ 1 ج 1 ص 9).