خبط
نویسه گردانی:
ḴBṬ
خبط. [ خ َ ب َ ] (ع اِ) برگی که از درخت ریخته خشک گردانند و ساییده با آرد و مانند آن آمیخته و با آب سرشته شتر را خورانند. (از منتهی الارب ) (از متن اللغة) || هر برگ که از درخت زده باشند. (از معجم الوسیط) (از منتهی الارب ). || آنچه ستوران آنرا پا سپر کرده و شکسته باشند. (از منتهی الارب ). آنچه ستوران آنرا لگدمال کرده باشند. (از متن اللغة).
واژه های همانند
۲۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۵ ثانیه
خبت البزواء. [ خ َ تُل ْ ب َ ] (اِخ ) نام موضعی است بین مکه و مدینه . (از معجم البلدان یاقوت حموی ).