ختم کردن

ختم کردن . [ خ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بپایان بردن . منتهی کردن . اختتام . تمام کردن . به آخر رساندن . به انتهاء رسانیدن : و این کتاب را از برای فال خوب بر روی نیکو ختم کرده آمد. (نوروزنامه ٔ خیام نیشابوری ).
رو که جهان ختم کرده بر تو جهان داشتن .

خاقانی .

سعدیا قصه ختم کن به دعا
ان خیرالکلام قل و دل .

سعدی .

تمام ذکر تو ناکرد ختم خواهم کرد.

سعدی .

ختم سخن بدین دو بیت کردیم . (گلستان ).
|| تکمیل کردن . کامل نمودن .