خشتک

خشتک . [ خ ِ ت َ ] (اِ مصغر) مصغر خشت . (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از جهانگیری ). خشتچه . خشت کوچک . || پارچه ٔ چارگوشه زیر بغل جامه . (از انجمن آرای ناصری ) (از برهان قاطع) (از لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی ). بغلک . خشتچه . سوزه . سونچه . لبنةالقمیص . کش بن . سعیده . (یادداشت بخط مؤلف ) :
کرد قباهای گل خشتک زرین پدید
کرد علمهای روز پرچم شب را نهان .

خاقانی (دیوان چ سجادی ص 331).

بر قد لاله قمر دوخت قباهای زر
خشتک لفظی نهاد بر سر چینی قبا ۞ .

خاقانی (از جهانگیری ).

آنکه قدرش چو کشد دامن رفعت بر چرخ
همچو خشتک بودش شکل زمین زیر بغل .

کمال الدین اسماعیل .

خشت دیوانش بر صدره ٔ گردون خشتک
طرز بنیانش بر دامن آفاق طراز.

خواجه سلمان .

آستین شاه نشینها که برون میدارند
چارسو خشتک و ایزاره فراویزنگار.

نظام قاری .

تخریص ؛ خشتک پیراهن و جز آن معرب تیریز. تخریصه ؛ خشتک پیراهن و جزآن . خضمان ؛ گریبان و خشتک پیراهن . (منتهی الارب ). || پارچه ٔ چارگوشه میان تنبان و شلوار. (از برهان قاطع) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). پارچه ٔ مربع نشیمن گاه از شلوار. (یادداشت بخط مؤلف ) :
همه بخشتک شلوار برنشینم و بس
نه اسب تازی باید مرا نه سازبزر.

مسعودسعد.

|| آئینه ٔزانو. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). خشتچه :
بی رضایت هر که پوید یک قدم
خشتک زانوی او برکنده باد.

(از فرهنگ جهانگیری ).

|| خَشتَق . (یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به خشتق شود. || دو پاره برنجین مربع قطور است که در آسیاهای آبی گذارند. (یادداشت بخط مؤلف ). || کنایه از فرج زنان . (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی ).