خشک مغز. [ خ ُ م َ ] (ص مرکب ) خشک سر که دیوانه وش و تندخوی باشد. (از برهان قاطع). دیوانه و سودائی مزاج و کله خشک . (آنندراج ) (شرفنامه ٔ منیری ) (غیاث اللغات )
: قمری درویش حال بود ز غم خشک مغز
نسرین کان دید کرد لخلخه ٔ رایگان .
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 332).
|| هرزه گو. (آنندراج )
: مردکی خشک مغز را دیدم
رفته در پوستین صاحب جاه .
سعدی (گلستان ).