خطب

خطب . [ خ َ ] (ع اِ) حال . شان . کار خواه خرد باشد یا بزرگ . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). ج ، خُطوب . قال فما خطبک یا سامری . (قرآن 95/20). و وجد من دونهم امراتین تذودان قال ما خطبکما قالتا لانسقی حتی یصدر الرعاء و ابونا شیخ کبیر. (قرآن 23/28). قال فما خطبکم یا ایها المرسلون . (قرآن 57/15). || کار بزرگ . حادثه ٔ عظیم . (یادداشت بخط مؤلف ) : این چه خطب و خطر بود که نازل گردید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). || (اِمص ) خواستگاری زن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).