خط و خال

خط و خال . [ خ َطْ طُ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ) مخطط. دارای خطوط و خالها. منقش . || (اِ مرکب ) خال صورت و موی تازه بر روی دمیده :
به بیداریش فتنه بر خط و خال
بخواب اندرش پای بند خیال .

سعدی .

ای دردمند مفتون بر خط و خال موزون
قدر وصالش اکنون دانی که در فراقی .

سعدی .

جهان چون خط و خال و چشم و ابروست
که هر چیزی بجای خویش نیکوست .

شیخ محمود شبستری .

شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش .

حافظ.

- خوش خط و خال ؛ آنکه ظاهر آراسته دارد. کنایه از آدمی خوش ظاهر و بد باطن .
- مار خوش خط و خال ؛ ماری که نقش و گل و بوته ٔقشنگ بروی پوست دارد.
|| کنایه از آدم خوش ظاهر و بد باطن . انسان فتنه جو.