خلاص دادن . [ خ ِ
/ خ َ دَ ] (مص مرکب ) رهایی دادن . خلاصی بخشیدن . (یادداشت بخط مؤلف )
: تریاک فاروق از گزیدن افعی و گزیدن همه انواع ماران و سگ دیوانه خلاص دهد و مضرت همه زهرهای دیگر که کشنده است بازدارد. (ذخیره خوارزمشاهی ).
ارجو که بسعی و اهتمام تو
زین غم بدهد خلاص دادارم .
مسعودسعدسلمان .
داند که نکرده ام گناهی
آن کس که خلاص خواهدم داد.
مسعودسعدسلمان .
بخت ار بتو راه دادنم نتواند
آخر ز خودم خلاص دادن داند.
خاقانی .
بده دینار از قیدم خلاص داد
۞ . (گلستان سعدی ).