خلع

خلع. [ خ َ ] (ع مص ) برگ آوردن . یقال : خلعت العضاة. || گسستن پی پاشنه . || برکندن جامه را از تن . منه : خلع ثوبه . || برکندن نعلین و چکمه . منه : خلع نعله و خلع خفه . || خار برآوردن خوشه . منه : خلع السنبل . || کلان ذکر گردیدن . منه : خلع الغلام ؛ کلان ذکر گردید کودک از رسیدگی . || خلعت دادن . خلعت پوشانیدن . خلع علی فلان . || عاق کردن فرزند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || معزول کردن از عمل . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). یقال : خلع الوالی فهو مخلوع : و اغلب امت بر خلع او اجتماع کردند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). بسبب قرابت نسبت و... خلع او رقت آورد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).