خلل پذیر

خلل پذیر. [ خ َ ل َ پ َ] (نف مرکب ) هرچیزی که قابل اختلال و تباهی و آشفتگی بود. (ناظم الاطباء). آنچه خلل می پذیرد :
هرکه در کار سخت گیر شود
نظم کارش خلل پذیر شود.

نظامی .

عنایتی که ترا بود اگر مبدل شد
خلل پذیر نباشد ارادتی که مراست .

سعدی .

خلل پذیر بود هر بنا که می بینی
مگر بنای محبت که خالی از خلل است .

حافظ.