خلوء
نویسه گردانی:
ḴLWʼ
خلوء. [ خ ُ ] (ع مص ) لازم گرفتن جایی را. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خلا الرجل خلوء؛ لازم گرفت مرد جا را. || گذشتن قوم چیزی را و اختیار کردن چیز دیگر را. منه : خلا القوم ؛ گذاشتند قوم چیزی و اختیار کردند غیر آن را. || خفتن ناقه بی علتی . || حرونی کردن ناقه یا جمل یا فقط ناقه و نگذاشتن جا را. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خلات الناقة خلا و خلاء و خلوء.
واژه های همانند
۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
خلوء. [ خ َ ] (ع ص ) ناقه ٔ حرونی کرده که جا را نگذارد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : ناقه خلوء.
خلو. [ خ ُ ] (اِ) نوعی ازآلوی بزرگ که آن را خلوگرده نیز گویند : در آش خلو کوفته دیدم که بدعوی . بسحاق اطعمه (از جهانگیری ).|| هلو که میو...
خلو. [ خ ِل ْوْ ] (ع ص ) خالی .تنها. منفرد. || مرد فارغ و بری . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). ج ، اخلاء....
خلو. [ خ ُ ل ُوو ] (ع مص ) خالی بودن . خلاء. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). منه : جاؤونی خلو زید؛ ای خلوهم منه ؛ ای خالی...
خلو. [ خ ُ ] (اِخ ) نام کوهی است بسیار بزرگ و بلند و شامخ . (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری ) (ناظم الاطباء).
خل و چل . [ خ ُ ل ُ چ ِ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ) ساده لوح . دیوانه گونه . ساده و سفیه . (یادداشت بخط مؤلف ).
خل و ول . [خ ُ ل ُ وِ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ) دیوانه . سفیه . ساده لوح . خل و چل . خل و دیوانه . (یادداشت بخط مؤلف ).
خل ودیوانه . [ خ ُ ل ُ دی ن َ / ن ِ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ) خل و چل . دیوانه . خل . (یادداشت بخط مؤلف ).