خلوتیان . [ خ َل ْ وَ ] (اِ مرکب ) ج ِ خلوتی . منزوی ها. عزلت نشینان . عزلت گزینان
: خلوتیان هر کجا مجلس خاصی کنید
ترک ادب باشد ار دردسر آرد خمار.
خاقانی .
تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند
چنگ صبحی بدر پیر مناجات بریم .
حافظ.
افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع.
حافظ.
مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت
بتماشای تو آشوب قیامت برخاست .
حافظ.