خنده آمدن . [ خ َ دَ
/ دِ م َ دَ ] (مص مرکب ) خندیدن . بخنده درآمدن . خنده کردن
: وگرت خنده نیاید یکی کنند ببار.
ابوالعباس عباسی .
ز خر برگیرم و بر خود نهم بار
خران را خنده می آید بدین کار.
نظامی .
از قیاسش خنده آمد خلق را
کو چو خود پنداشت صاحب دلق را.
مولوی .
بر تلخ عیشی من اگر خنده آیدت
شاید که خنده ٔ شکرآمیز می کنی .
سعدی .