خنده زن . [ خ َ دَ
/ دِ زَ ] (نف مرکب ) خنده کن . خنده کننده . (یادداشت بخط مؤلف )
: حلق و لب قنینه بین سرفه کنان و خنده زن
خنده بهار عیش دان سرفه نوای صبحدم .
خاقانی .
هر که سخن نشنود از عیب پوش
خود شود اندر حق خود عیب کوش
گر که زند خنده بر او مرد و زن
او هم از آن خنده شود خنده زن .
امیرخسرو دهلوی .
|| مسخره کننده . (یادداشت بخط مؤلف ).