خواب گرفتن

خواب گرفتن . [ خوا / خا گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) خواب بردن . خواب آمدن . (از آنندراج ) :
بدان زنده که او هرگز نمیرد
به بیداری که خواب او را نگیرد.

نظامی .

آنکه قرارش نگرفتی و خواب
تا گل و نسرین بفشاندی نخست .

سعدی (گلستان ).

اسیر بند شکم را دو شب نگیرد خواب
شبی ز معده ٔ سنگی شبی زدلتنگی .

سعدی (گلستان ).

چشم مرا تا بخواب دید جمالش
خواب نمی گیرد از خیال محمد.

سعدی .

کدام ساعت سنگین دو چشم بخت مرا
درین زمانه ٔ پرانقلاب خواب گرفت .

صائب (از آنندراج ).

چون چشم اختران همه شب دیدگی غنود
زلفین دوست خواب پریشان من گرفت .

علی خراسانی (از آنندراج ).

|| مانع خواب کسی شدن . عملی که در زندان کنند تا شخص از بی خوابی عاجز آید و اقرار کند. مزاحم خواب کسی شدن مر اعتراف را. (یادداشت مؤ لف ).