خوابیده چشم . [ خوا
/ خا دَ
/ دِ چ َ
/ چ ِ ] (ص مرکب ) بسته چشم . (یادداشت بخط مؤلف ). || با چشم خمار. با چشم فروافتاده مژگان که موجب زیبایی آن است
: قاصرات الطرف ؛ کنیزکان خوابیده چشم . || بی اعتنائی . بی اهمیتی
: همان کژه بینی و خوابیده چشم
دل آگنده دارد تو گویی بخشم .
فردوسی .