خوارزمی

خوارزمی . [ خوا / خا رَ ] (اِخ ) قاسم بن حسین بن احمد، مکنی به ابومحمد و ملقب به مجدالدین و معروف به صدرالافاضل خوارزمی . بسال 555 هَ . ق . زاده شد و بسال 617 هَ .ق . درگذشت و از نحویان حنفی مذهب است . در علم عربیت فرید دهر بود و در علم ادب بارع و در شعر و نثر خطب فائق بر دیگران . یاقوت از ملاقات او در خوارزم شمه ای می آورد و این اشعار را از او ذکر می کند :
یا زمرة الشعراء دعوة ناصح
لاتأملوا عندالکرام سماحا
ان الکرام بأمرهم قد اغلقوا
باب السماح و ضعیوا المفتاحا.
مرگ او بدست تاتاران بسال 618 (یا 617) اتفاق افتاد. او راست : ضرام السقط فی شرح سقط الزند که در 1276 هَ . ق . در تبریز چاپ سنگی خورده است . (از معجم المطبوعات ).