خودپسند

خودپسند. [ خوَدْ / خُدْ پ َ س َ ] (نف مرکب ) کسی که شخص خود را می پسنددو ازخودراضی است . متکبر. مغرور. بی فایده مغرور. (ناظم الاطباء). معجب . (یادداشت بخط مؤلف ) :
ندانستی ای کودک خودپسند
که مردان ز خدمت بجایی رسند.

سعدی .

جز این علتش نیست کآن خودپسند
حسد دیده ٔ نیک بینش بکند.

سعدی .

گر جلوه مینمائی و گر طعنه می زنی
ما نیستیم معتقد شیخ خودپسند.

حافظ.

- امثال :
خودپسند خداپسند نبود . (از جامع التمثیل ).
خودپسند خلق پسند نیست .