خودفروش . [ خوَدْ
/ خُدْ ف ُ ] (نف مرکب ) لاف زننده . گزاف گوینده . فخریه کننده . (ناظم الاطباء). متکبر. آنکه از خود بیجهت راضی است . خودنما
: گفتیم ای خودفروش خود چه متاعی بگو
گر بخری شبچراغ گر بفروشی خزف .
خاقانی .
در میان صومعه سالوس پردعوی منم
خرقه پوش خودفروش خالی از معنی منم .
سعدی .
بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود
خودفروشان را بکوی می فروشان راه نیست .
حافظ.
می خوار و رند باش ولی خودنما مباش
می نوش در طریقت ما به زخودفروش .
اسیر لاهیجی (آنندراج ).
|| زن فاحشه که خود را در معرض فروش قرار می دهد.