خوش بودن . [ خوَش ْ
/ خُش ْ دَ ] (مص مرکب ) راحت و آسوده بودن . آسایش داشتن . (ناظم الاطباء). شادمان بودن . شادان بودن . (یادداشت مؤلف )
: حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
دام تزویر مکن چون دگران قرآن را.
حافظ.
|| صحیح بودن . نکو بودن . درست بودن . موافق بودن
: خوش نبود با نظر مهتران
بودن او جز کف خنیاگران .
نظامی .
|| سالم بودن . تندرست بودن . تندرستی داشتن . (ناظم الاطباء).