خوش طبعی . [ خوَش ْ
/ خُش ْ طَ ] (حامص مرکب ) مزاح . فکاهت . طیبت . شوخی . مطایبه . مفاکهة. دعابه . مداعبه . لاغ . || خوشدلی . خوشحالی
: شعر حسان بن ثابت را به خوش طبعی شنود
پادشاه دین رسول ابطحی خیرالانام .
سوزنی .
به خوش طبعی جهان میداد و می خورد
قضای عیش چندین ساله می کرد.
نظامی .