خوشه چیدن . [ ش َ
/ ش ِ دَ ] (مص مرکب ) کندن خوشه از شاخسار. || جمع کردن خوشه ٔ حبوبات از زمین پس از درو و خرمن
: از آنم سوخته خرمن که من عمری در این صحرا
اگرچه خوشه می چینم ره خرمن نمیدانم .
عطار.
دگر روز در خوشه چیدن نشست
که یک جو نماندش ز خرمن بدست .
سعدی .