خیره سری

خیره سری . [ رَ / رِ س َ ] (حامص مرکب ) تمرد. خودسری . گستاخی . (ناظم الاطباء) :
نشست از بر تخت کاوس کی
به خیره سری مست نز جام می .

فردوسی .

آن نمایی که فرامرز ندانست نمود
بدلیری و بتدبیر نه از خیره سری .

فرخی .

ز خیره سری برنهادی بسر.

اسدی (گرشاسبنامه ).

نکوهش مکن چرخ نیلوفری را
برون کن ز سر باد خیره سری را.

ناصرخسرو.

عقل چه همتای تست کز تو زند لاف عشق
می نشناسد حریف خیره سری میکند.

خاقانی .

چند چو گل خیره سری ساختن
سربکلاه و کمر افراختن .

نظامی .