دامن افشاندن

دامن افشاندن . [ م َ اَ دَ ] (مص مرکب ) تکان دادن دامن . جنبان ساختن دامن ازجوانب . بحرکت درآوردن دامن در سویهای مختلف . دامن فشاندن . رجوع به دامن فشاندن شود. || دست کشیدن . از دست نهادن . دامان فشاندن . رها کردن . پشت پازدن . ترک گفتن . ول کردن . سر دادن . اعراض کردن . خویشتن را دور داشتن . نمودن که آنرا نخواهم :
همچو گل بر چمن از باد میفشان دامن
زانکه در پای تو دارم سر جان افشانی .

حافظ.

|| غرور و ناز کردن . (غیاث ). || کنایه از غیظ معشوق و برخاستن اوست از مجلس . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ). || گذشتن از چیزهای نیکو و از دنیا گذشتن . (لغت محلی شوشتر).
- دامن افشاندن از... ؛ خویشتن را دور داشتن از.(بهار عجم ) :
هرآنکس که او دختر شاه خواند
ز گیتیش دامن بباید فشاند.

فردوسی .

حق از بهر باطل نشاید نهفت
از آن جمله دامن بیفشاند و گفت .

سعدی .

اهل بایستی که جان افشاندمی
دامن از اهل جهان افشاندمی .

خاقانی .

- دامن برافشاندن از، دامن برفشاندن از... ؛ ترک گفتن . (آنندراج ). ول کردن . ترک دادن و اعراض کردن . (برهان ).
- || سفر کردن و کوچ نمودن . (برهان ). ونیز رجوع به مجموعه ٔ مترادفات ص 18 و 90 و 298شود.