دامن چیدن . [ م َ دَ] (مص مرکب ) قطع کردن و بریدن دامن . || کناره کردن . (آنندراج ) (غیاث ). تلبب . (منتهی الارب ).
-
دامن اندرچیدن ؛ دوری کردن . کناره گرفتن . گذشتن
: دامن اندرچین بساط احتشام کس مبین
گردن اندرکش قفای امتحان کس مخور.
خاقانی .
-
دامن درچیدن ؛ کناره گرفتن
: تا کی کشی بناز و کشی دامن
دامن دمی ز ناز و کشی درچین .
ناصرخسرو.
اهل فتنه و اصحاب بدعت سر در گریبان کشیدند و از طلب فضول دامن درچیدند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص
436).