دانسته

دانسته . [ ن ِ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) نعت مفعولی از دانستن . معروف . معلوم . (لغت تاریخ بیهقی ). علم : لایحیطون بشی ٔمن علمه . (قرآن 255/2)؛ ای معلومه . (منتهی الارب ).
دانسته به بود ز ندانسته . ناصرخسرو. || فهمیده . معقول :
مرد دانسته بجان علم و خرد رابخرد
گرچه این خر رمه از علم و خرد بیخبرست .

ناصرخسرو.

تعقل ؛ دانسته شدن . (دانشنامه ٔ علائی ص 120).
|| عالماً. عامداً. قصداً. عمداً.متعمداً :
راه عشق ارچه کمینگاه کماندارانست
هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد.

حافظ.

- دانسته فهمیده (دانسته و فهمیده ) ؛ عامد عن قصد. متعمداً. بر قصد.