اجازه ویرایش برای هیچ گروهی وجود ندارد

دده

نویسه گردانی: DDH
دده . [ دَ دَ / دِ ] (اِ) سبع. (دهار) (ترجمان القرآن جرجانی ). جانور دشتی بود. (اوبهی ). درنده . جانور درنده . دد. (برهان ). وحش . جانور درنده از بهایم . مقابل دام . (از شرفنامه ). چارپایه که درنده باشد مثل شیر و غیره . (غیاث ). ج ، ددگان : معاویة السلمی گفت یا رسول اﷲ دشمن اندر حصار چنان بود که دده اندر سوراخ . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
عهد و میثاق باز تازه کنیم
از سحرگاه تا بوقت نماز
باز پدواز خویش بازشویم
چون دده باز جنبد از پدواز.

آغاجی .


خروشی برآمد ز آتشکده
که بر تخت اگر شاه باشد دده ...

فردوسی .


بزد نیزه ای بر میان دده
که شد سنگ خارا بخون آژده .

فردوسی .


بداغی جگرشان کنی آژده
که بخشایش آرد بر ایشان دده .

فردوسی .


بیابان بی آب و راه دده
سراپرده ای دید جایی زده .

فردوسی .


بجایی رسیدی که مرغ و دده
زنند از پس و پیش تختت رده .

فردوسی .


چه بوی چون ستور و دیو و دده
چار میخ اندرین گدای کده .

سنائی .


چویعقوب دلخسته ٔ غمزده
غریوید بسیار با آن دده .

شمسی (یوسف و زلیخا).


نیمه ٔ خم نهاده بر سر او
تا دده کم شود شناور او.

نظامی .


در مرداری ز گرگ تا شیر
کرده دده ٔ دواشکمی سیر.

نظامی .


همان نسبت آدمی تا دده
برآن رودها شد یکایک زده .

نظامی .


که یارب که پرورد خواهد ترا
کدامین دده خورد خواهد ترا.

نظامی .


گاه حیوان قاصد خونت شده
گه سر خود را بدندان دده .

مولوی .


شیر و خرس و یوز و هر گرگ و دده
گردبرگرد تو شب گرد آمده .

مولوی .


از جهاز ابرهه همچون دده
آن فقیران عرب منعم شده .

مولوی .


حجر؛ سوراخ دده و خزنده . هجهجة؛ بانگ برزدن بر دده .حجران ؛ سوراخ دده و خزنده . جهجهة، بانگ برزدن بر دده تا بازداشته شود. جارحة؛ شکاری از مرغ و دده . (منتهی الارب ).
- مرغ و دده ؛ پرنده و درنده :
بجایی رسیدی که مرغ و دده
زنند از بر تخت پیشت رده .

فردوسی .


- مرغ و دام و دده ؛ پرنده و چرنده و درنده :
شبی قیرگون ماه پنهان شده
بخواب اندرون مرغ و دام و دده .

فردوسی .


- دیو و دده ؛ مردم وحشی و درندگان :
نه مردم شمر بل ز دیو و دده
دلی کو نباشد بدرد آزده .

فردوسی .


|| بمناسبت ، مجسمه ٔ دده . مجسمه ٔ وحش . تندیس حیوانات درنده :
همان چند زرین و سیمین دده
ز گوهر بر و چشمشان آزده .

فردوسی (شاهنامه چ دبیرسیاقی ج 5 ص 2470).


بی اندازه زرین و سیمین دده
درون مشک و بیرون بزر آزده .

اسدی .


ز سیم و ز زر مرغ و پیل و دده
بنیرنگ کرده روان بر رده .

اسدی .


|| بیابان پر از شکار. (لغت محلی شوشتر).
واژه های قبلی و بعدی
واژه های همانند
۲۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
غالب دده . [ ل ِ دَ دَ ] (اِخ ) شیخ محمد اسعد. یکی از شعرای پرشور متأخران عثمانی و مشایخ طریقت مولوی است و در مولویخانه ٔ غلطه پوست نشین ...
لله و دده . [ ل َ ل َ / ل ِ وُ دَ دَ / دِ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) رجوع به لَلَه و به دده شود.
شاهدی دده . [ هَِ دَ دِ ] (اِخ ) ابراهیم دده فرزند صالح مغلوی . شیخ زاویه ٔ مولویه متولد 875 هَ . ق . است از اوست : مفردات مثنوی که از هر دف...
دده بزم آرا. [ دَ دَ ب َ ] (اِخ ) نامی از نامهای کنیزکان سیاه : مثل دده بزم آرا. || یکی از ائمه ٔ اربعه ٔ کتاب کلثوم ننه . از زنان صاحب رای ...
« قبلی ۱ ۲ صفحه ۳ از ۳ بعدی »
نظرهای کاربران
نظرات ابراز شده‌ی کاربران، بیانگر عقیده خود آن‌ها است و لزوماً مورد تأیید پارسی ویکی نیست.
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.