درفشان کردن . [ دِ رَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) درخشان کردن . تابان ساختن . روشن کردن
: چو از تن ببرّم سر ارجاسب را
درفشان کنم جان لهراسب را.
فردوسی .
ستائیم زآن پس شهنشاه را
که تختش درفشان کند ماه را.
فردوسی .
بیایم چو خواهی به نزدیک تو
درفشان کنم روز تاریک تو.
فردوسی .
ز دشمن بخواهم همان کین خویش
درفشان کنم راه و آئین خویش .
فردوسی .
|| آوازه و مشهور کردن
: برآرم از ایشان همه کام تو
درفشان کنم در جهان نام تو.
فردوسی .