دست موزه

دست موزه . [ دَ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) دستکش . موزه ٔ دست ، یعنی جامه که به اندام کف و انگشتان دست دوزند، برای حفظ دست از سرما یا آفتاب یا گردوغبار و غیره و به دست پوشند. (یادداشت مرحوم دهخدا). قفاز. (دهار) :
ای تیغ او که فتح ز تو دست موزه ساخت
یارب بدست او چه درفشنده پیکری .
خالدبن ربیع مکی طولانی (از لباب الالباب چ نفیسی ص 345).
از بخل چون نیاز همی دست موزه ساخت
طبع تو هر دو را به سخا پایدام کرد.

مختاری غزنوی .

زهی مودت تو پایداره ٔ اقبال
زهی عداوت تو دست موزه ٔ حرمان .

رضی الدین نیشابوری .

|| دستاویز. (برهان ) (جهانگیری ). بهانه . وسیله :
ساخته دست موزه ٔ سالوس [ قرآن را ]
بهریک من جو و دو کاسه سبوس .

سنائی .

نصیحت اشرار را دست موزه ٔ سعادت داشتن
همچنان باشد که کاه بیخته به باد صرصر سپرده اند. (کلیله و دمنه ). || تحفه و ارمغان . (برهان ) (آنندراج ).