دشت میشان

دشت میشان . [ دَ ت ِ ] (اِخ ) منطقه ای وسیع و هموار واقع در مغرب خوزستان که ساکنان آن از بنی طرف (از عشایر عرب خوزستان ) هستند، بهمین جهت این ناحیه در قدیم بنی طرف نام داشت و در سال 1314 هَ . ش . به موجب تصویب نامه ٔ هیئت دولت نام آن به دشت میشان مبدل شد. و معرب آن دستمیسان است . (از فرهنگ فارسی معین ) (از دائرةالمعارف فارسی ). نام یکی از شهرستانهای استان ششم (خوزستان ) و حدود آن بقرار زیر است : از شمال به شهرستان خرم آباد، از مغرب به کشور عراق ، از جنوب به شهرستان خرمشهر، از مشرق به شهرستانهای دزفول و اهواز. این شهرستان بین 47 درجه و 15 دقیقه تا 48 درجه و 18 دقیقه ٔ طول شرقی ، و از 30 درجه و 40 دقیقه تا 36 درجه و 40 دقیقه عرض شمالی واقع است و مساحت تقریبی آن در حدود 10 هزار گز مربع می باشد. هوای شهرستان گرمسیر است و آب مزروعی و مشروبی شهرستان بطور کلی از رودخانه های کرخه و چشمه و چاه تأمین میگردد. این شهرستان از 53 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و نفوس آن قریب 50 هزار تن است ، و از 4 بخش بشرح زیر تشکیل میگردد: بخش حومه ، هویزه ، بستان و موسیان . بخش حومه ٔ سوسنگرد از 12 قریه ٔ بزرگ و کوچک تشکیل شده ، جمعیت آن در حدود 4 هزار تن و قرای مهم آن مالکیه و نغمه میباشد. زبان اهالی این شهرستان عموماً عربی است و اغلب از مردان به فارسی نیز آشنا هستند. محصولات عمده ٔ آن غلات و لبنیات است . در این شهرستان ارتفاعاتی دیده نمیشود فقط چند رشته تپه های شنی به اسامی کوه اﷲاکبر، میشداغ ، عین آسمان و ابوغریب و دو رشته جبال کم ارتفاع بنام حمرین و قوقی وجود دارد. ساکنان شهرستان از طوایف بنی طرف سواری ، بنی صالح ، پیت سیاح و غیره میباشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).