دشمن افکن . [ دُ م َ اَ ک َ ] (نف مرکب ) دشمن افکننده . دشمن افگن . آنکه دشمن را مغلوب سازد. محو کننده ٔ خصم
: دل روسیان از چنان زور دست
بر آن دشمن دشمن افکن شکست .
نظامی .
تا کی بود این گرگ ربائی ،بنمای
سرپنجه ٔ دشمن افکن ای شیر خدای .
حافظ.
و رجوع به دشمن فکن شود.