دل زده . [ دِ زَ دَ
/ دِ ] (ن مف مرکب ) زده دل . بی میل پس از متمایل بودن
: منم که دل زده از چیدن گل بوسم
لب گزیده تراود ز باغ افسوسم .
طالب آملی (از آنندراج ).
-
دل زده شدن از چیزی ؛ بی میل گشتن بدان . سر خوردن از آن
: پیش از این بود نگاه تو به یکدل محتاج
این زمان دل زده زین جنس فراوان شده ای .
صائب (ازآنندراج ).