دل ستاندن

دل ستاندن . [ دِ س ِ دَ ] (مص مرکب ) دلبری کردن . دل ربودن :
دگر می گسارد به آواز نرم
همی دل ستاند به گفتار گرم .

فردوسی .

گفتم که دل ستانم ناگاه دل سپردم
بر طمع دلستانی ماندم به دل سپاری .

فرخی .

رجوع به دلستان و دلستانی شود.