دم بستن

دم بستن . [ دَ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) خاموش شدن . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (غیاث ) :
تا صبح نبست از این دعا دم
یک پرده نکرد از این نوا کم .

نظامی .

دیده را مژگان زبان است و نگه عرض نیاز
نیستم از گفتگو خاموش اگر دم بسته ام .

واله هروی (از آنندراج ).

- دم دربستن از کسی ؛ با اوسخنی نگفتن . لب به سخن نگشودن با وی . با وی به گفتگو نپرداختن :
پخته ٔ غم های عشقم لاجرم
دم ز خاقان جهان دربسته ام .

خاقانی .