دنیی

دنیی . [ دُن ْ ] (از ع ، اِ) ممال دنیا. جهان . گیتی . این جهان . مقابل عقبی . این سرای . دنیا و این جهان . (یادداشت مؤلف ) (ناظم الاطباء) :
چو ملک دنیی در چشم وی حقیر نمود
بساخت همت او با نشاط دار قرار.

بوحنیفه ٔ اسکافی .

چه چیز بهتر و نیکوتر است در دنیی
سپاه نی ملکی نی ضیاع نی ، رمه نی .

ناصرخسرو.

صبا به سبزه بیاراست دار دنیی را
نمونه گشت جهان مرغزار عقبی را.

انوری .

چنار پنجه گشوده ست و نی کمر بسته ست
دعا و خدمت دستور صدر دنیی را.

انوری .

خدای تربت او را عزیز دنیا کرد
به عز دولت میمون خسرو دنیی .

ابوالفرج رونی .

خلاصه ٔ نظر سعد مخلص الدین آنک
سعادت از نظر اوست دین و دنیی را.

ظهیر فاریابی .

به نور مشعله ٔ امتحان دلالت کن
به حضرت شرف الملک خواجه ٔ دنیی .

سیف اسفرنگ .

ز مرگش چه نقصان اگر پارساست
که دردنیی و آخرت پادشاست .

سعدی .

دنیی آن قدر ندارد که بر او رشک برند
یا وجود و عدمش را غم بیهوده خورند.

سعدی .