ده زبانی . [ دَه ْ زَ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی ده زبان . || پرحرفی و زیادگویی . (ناظم الاطباء). || کنایه از هرلحظه چیزی گفتن وبر حرف خود ثابت نبودن است . (آنندراج )
: چون نکردی یک زبانی لاله وار
ده زبانی نیز چون سوسن مکن .
سیدحسن غزنوی .
با نسیم خانه زاد بوستان دوستی
ای گل رعنا چو سوسن ده زبانی می کنی .
حکیم شفایی (از آنندراج ).
و رجوع به ده زبان شود.