دیانت

دیانت . [ ن َ ] (ع اِمص ) مأخوذ از دیانة تازی ، دینداری کردن . صداقت و راستی . خداترسی . عدالت و تقوی و پرهیزگاری و پارسائی و خوبی و نیکوئی . (ناظم الاطباء). دینداری :
همه دیانت و دین جوی ۞ و نیک رائی کن
که سوی خلد برین باشدت گذرنامه .

شهید.

بمرگ این محتشم شهامت و دیانت و کفایت و بزرگی بمرد. (تاریخ بیهقی ص 371). شغلها و سفارتهای با نام کرده است . [ بوطاهر تبانی ] و در هر یکی از آن مناصحت و دیانت وی ظاهر گشته . (تاریخ بیهقی ص 209). نگاه باید کرد تا احوال ایشان [ شاهان غزنوی ] بر چه جمله رفته است و میرود و در... عفت و دیانت . (تاریخ بیهقی ).
گر دیانت نیست آنچ آموخت پیغمبر بخلق
آنچه خصمان داشتندش جز دیانت چیست پس .

ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 206).

ای حیا را همچو عثمان در شجاعت چون علی
ای دیانت را چو بوبکر ای عدالت را عمر.

ازرقی .

که در امضای احکام شرع از طریق دیانت و... امانت نگذرد. (کلیله و دمنه ). چون قواعد دین ... مهمل ماند دیانت و صیانت برخیزد. (سندبادنامه ص 5).
دیانت از در دیگر برون رود ناچار.

سعدی .

و ترا همچنین فضل است و دیانت وتقوی و امانت .

سعدی (کلیات چ مصفا ص 23).

چون نبود خویش را دیانت و تقوی
قطع رحم بهتر از مودت قربی .

سعدی .

|| فروتنی کردن . || راستی . درستی . || طاعت کردن . (یادداشت مؤلف ). آیین خداپرستی .