ذکر اره

ذکر اره . [ ذِ رِ اَرْ رَ ] (ترکیب اضافی ،اِ مرکب ) نوعی از ذکر درویشان که تلفظ آن بشرکت زبان و سینه باشد بوجهی که آواز کشیدن اره بدان مفهوم شود یعنی لفظ اﷲ را بسوی بینی کشند و لفظ هو را بجانب قلب و سینه و این کشیدن و فروبردن هر دو لفظ مذکور به زور و شدت باشد لیکن به آواز حزین و صوت متوسط. (از غیاث ). و در بهار عجم نوشته نوعی از اذکار مشایخ که به گلو کنند نه بر زبان و آن حق است :
به آن خدای که از شوق او چو اهل سلوک
به ذکر ارّه بود بر نهال خشک چمن .

سلیم (از آنندراج ).

از آن ز سیر چمن میبرم ز خود پیوند
که ذکر ارّه ز هرشاخسار می شنوم .

صائب (از آنندراج ).