ذمام
نویسه گردانی:
ḎMAM
ذمام . [ ذِ ] (ع اِ) حق . واجب . || حرمت . آب رو. || زینهار. (دهار) (نطنزی ). ایلاف . ج ، اَذِمّة. || چاههای اندک آب . || دیوان ذمام ، ظاهراً دیوان رسیدگی به دعاوی بوده است .
واژه های همانند
۱۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
ذمام . [ ذِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ ذمیم . و ذِمَّة.
زمام . [ زِ ] (ع اِ) مهار و رشته که در جوف ۞ بینی شتر بندند و بر وی مهار بندند. ج ، ازمة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (ا...
زمام . [ زُم ْ ما ] (ع ص ، اِ) هر علف بلندی . (ناظم الاطباء). گیاه بلند. (از اقرب الموارد). رجوع به زُمّان شود.
ضمام . [ ض ِ ] (ع اِ) ضِم ّ. بلای سخت (قال کأنه تصحیف ، و الصواب بالصاد المهملة). (منتهی الارب ).
ضمام . [ض ِ ] (ع اِ) آلت فراهم آوردن چیزی . (منتهی الارب ).
ضمام . [ ض ِ / ض ُ ] (ع اِ) آنچه بدان فراهم آورند چیزی را. (منتهی الارب ). چیزی که بدان چیزها را بهم فراهم کنند چون رشته و جز آن . (منتخب...
ضمام . [ ض ِ ] (اِخ ) محدث است . (سیره ٔ عمربن عبدالعزیز ص 9).
ضمام . [ ض ِ ] (اِخ ) ابن اسماعیل المصری ، ابواسماعیل . تابعی است . (عیون الاخبار ج 3 ص 304).
ضمام . [ ض ِ ] (اِخ ) ابن ثعلبة. صحابی است . رجوع به ضمادبن ثعلبة شود. (منتهی الارب ).
ضمام . [ ض ِ ] (اِخ ) ابن ثعلبة. وافد سعدبن بکر. (امتاع الاسماع ص 495).