راه بستن

راه بستن . [ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) ره بستن . مقابل راه گشودن و راه واکردن . (از آنندراج ). مانع رفتن شدن . (فرهنگ نظام ) :
نبست راهش هرگز بلا و فتنه چنانک
نبست هرگز راه سکندر آتش و آب .

مسعودسعد.

فریاد که از شش جهتم راه ببستند
آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت .

حافظ.

راه مردم بست از قفل تو راه اشک ما
هر کجا شد قفل ، دریا، نیست امکان گذر.

سیفی بدیعی (از بهار عجم ).

از قضا کردشان کسی آگاه
کز کمین بسته اند دزدان راه .

مکتبی شیرازی .

هماندم که اندیشه ٔ ناپسند
بمغز اندرت زاد، راهش ببند.

رشید یاسمی .

- راه بستن بر کسی یا چیزی ؛ جلوگیری کردن از او. مانع شدن از وی . بستن راه او به قصد مخالفت با وی :
ببندد همی بر خرد دیو، راه .

فردوسی .