راه گرفتن

راه گرفتن . [ گ ِ رِ ت َ ](مص مرکب ) راه رفتن . (بهار عجم ) (ارمغان آصفی ). روانه شدن . راهی شدن . روی بجانب محل یا چیزی آوردن . رفتن . راه برگرفتن . عزیمت کردن . روان گشتن :
سخن چند راندند از آن رزمگاه
وزآنجا بخندان گرفتند راه .

اسدی (گرشاسبنامه ).

گویند ازوحذر کن و راه گریز گیر
گویم کجا روم که ندارم گریزگاه .

سعدی .

میخواند اجل بر آستانت
بوسی بزنیم و راه گیریم .

امیرخسرو دهلوی (از ارمغان آصفی ).

کند آزادم از شر سیاست
که راه وادی خذلان گرفتم .

ملک الشعراء بهار.

|| راه بستن . مسدودکردن راه . سد راه کردن . ایجاد مانع کردن در راه . مانع عبور و مرور شدن در راه : راه گرفتن بر کسی ؛ راه بر او بستن . (بهار عجم ) (ارمغان آصفی ). از پیشروی جلوگیری کردن . نگذاردن آن پیشتر آید. مقابل راه گشودن وراه واکردن . (از آنندراج ) :
بیاید دهد آگهی از سپاه
نباید که گیرد بداندیش راه .

فردوسی .

پس لشکر او بیامد سپاه
ز هرسو گرفتند بر شاه ، راه .

فردوسی .

بهرسو فرستاد بیمر سپاه
بر آن سرکشان تا بگیرند راه .

فردوسی .

هارون راه بگرفته بود تا کسی را زهره نبودی که چیزی می نبشتی بنقصان حال وی و صاحب برید را بفریفته تا بمراد او انها کردی و کارش پوشیده می ماند. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 680).
چو باز را بکند بازدار مخلب و پر
بروز صید بر او کبک راه گیرد و چال .

شاهسار (از لغت فرس اسدی ).

دل میبرد امشب ز من آن ماه بگیرید
وز دست و شب تیره برد راه بگیرید.

اوحدی (از بهار عجم ).

- راه گریز گرفتن ؛ گریختن . روی بگریز نهادن . فرار کردن . ره فرار گزیدن :
جفاپیشه گستهم و بندوی تیز
گرفتند از آن کاخ راه گریز.

فردوسی .

|| طریقه و قاعده ای را پذیرفتن . رسمی را پیش گرفتن : و راهی گرفت و راهی راست نهاد و آن را بگذاشت و برفت و بنده را خوشتر آید که امروز بر راه وی رفته آید. (تاریخ بیهقی ).