رخت فکندن . [ رَ ف َ
/ ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مخفف رخت افکندن . رها کردن و افکندن جامه یا کالا و اسباب و لوازم . || مقیم شدن . ساکن گشتن . اقامت ورزیدن . سکنی گزیدن
: بر بام سدره تا در ادنی فکنده رخت
روح القدس دلیلش و معراج نردبان .
خاقانی .
فکندند ماهی بر آن چشمه رخت
برآسوده گشتند از آن رنج سخت .
نظامی .