رخصت داشتن . [ رُ ص َ ت َ ] (مص مرکب ) اذن و اجازه داشتن . (ناظم الاطباء). دستوری داشتن
: همانا که این رخصت از بهر خدمت
ز درگاه صدر معظم ندارم .
خاقانی .
رفت ولی زحمت پایی نداشت
جست ولی رخصت جایی نداشت .
نظامی .
شیوه ٔ ارباب همت نیست جود ناتمام
رخصت دیدار داری طاقت دیدار ده .
صائب .
رخصت بوسه اگر از لب جامی داری
تلخ منشین که عجب عیش مدامی داری .
صائب (از آنندراج ).