رخنه رخنه . [ رَ ن َ
/ ن ِ رَ ن َ
/ ن ِ ] (ص مرکب ) شکاف شکاف . چاک چاک . سوراخ سوراخ
: تن نای شد رخنه رخنه ز غم
که دیگر نخواهد برآمدش دم .
فردوسی .
زآن زمینها که رخنه کرد عجوز
مانده آن خاک رخنه رخنه هنوز.
نظامی .
|| کنگره دار. دندانه دار
: ز عین فعل براق مواکبت دل قاف
هزار بار شده رخنه رخنه چون سر سین .
سلمان ساوجی .