رفیع شیرازی . [ رَ ع ِ] (اِخ ) رفیعالدین مرزبان شیرازی یا فارسی ، از گویندگان قدیم معاصر حنظله ٔ بادغیسی و ابوسلیک گرگانی و به روایتی هم عصر سلجوقیان بود. ابیات زیر از اوست :
چرا ز صحبت مرغان نفور شد سیمرغ
خروس را نتوانست دید با افسر.
#
از گل و سوسن نمود یار بنفشه
دایره شدگرد لاله زار بنفشه
روی دل افروز یار تازه بهارست
نیست عجب خاصه دربهار بنفشه
عارض معشوق و خط او به چه ماند
لاله گرفته ست در کنار بنفشه
گوژ و نوانست و هم ز شرم خط یار
سر به برافکنده شرمسار بنفشه
طبع زبان از قفا کشیده برونش
تا نبرد نام خط یار بنفشه
دولت ما بین که گرد باغ رخ دوست
هم دل و جان می کند شکار بنفشه
زین غزل مرزبان چو سرو و صنوبر
سر به فلک برد از افتخار بنفشه .
(از قاموس الاعلام ترکی ج
3 و لباب الالباب چ لیدن ج
2 ص
398 و
399).
رجوع به هفت اقلیم چ کلکته ص
232،
229 وصبح گلشن ص
183 و مجمع الفصحا ج
1 ص
503،
502 و فارسنامه ٔ ناصری ج
2 ص
151 و مرآة الفصاحه و تاریخ ادبیات فارسی تألیف هرمان اته ترجمه ٔ آقای دکتر شفق ص
32 و فرهنگ سخنوران شود.