رقعه دوختن . [ رُ ع َ
/ ع ِ ت َ ] (مص مرکب ) پیوندکردن . (از آنندراج ). وصله بر جامه زدن
: چند به شب در سماع جامه دریدن ز شوق
روز دگر بامداد رقعه بر آن دوختن .
سعدی .
هم رقعه دوختن به و الزام کنج صبر
کز بهر جامه رقعه برخواجگان نبشت .
سعدی .
دو صد رقعه بالای هم دوخته .
چو حراق خود در میان سوخته .
سعدی (بوستان ).