رنج برده . [ رَ ب ُ دَ
/ دِ ] (ن مف مرکب ) مشقت و محنت دیده . زحمت کشیده . صدمه و آسیب دیده . سختی و تعب آزموده
: چنین گفت رستم که ای مهتران
جهان دیده و رنج برده سران .
فردوسی .
-
رنج نابرده ؛ زحمت نکشیده . مشقت و تعب ندیده . سختی و محنت نیازموده
: چرا اسب در خوید بگذاشتی
بر رنج نابرده برداشتی .
فردوسی .
-
نابرده رنج . رجوع به ترکیب قبل شود
:به رنج اندر است ای خردمند گنج
نیابد کسی گنج ، نابرده رنج .
فردوسی .
نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.
سعدی .