رنج دیده . [ رَ دی دَ
/ دِ ] (ن مف مرکب ) مشقت دیده . محنت کشیده . تحمل زحمت و تعب کرده . به سختی و تعب گرفتار شده
: کشیدی ورا گفت بسیار رنج
کنون برخور ای رنج دیده ز گنج .
فردوسی .
خروشید کای رنج دیده سوار
بدین داستان کهن گوش دار.
فردوسی .
چو بیدار شد رنج دیده ز خواب
ز خوی دید جای پرستش پرآب .
فردوسی .